برخورد با کودکی که به حرف ها و دستورالعمل های والدین و مربیان گوش نمی دهد، می تواند چالش برانگیز باشد. با این حال، روش های مختلفی برای تربیت فرزند وجود دارد که می توانید با استفاده از آن ها به کودک کمک کنید تا بیشتر همکارانه و مطیع تر باشد. در ادامه به چند راهکار موثر برای برخورد با کودکی که حرف گوش نمی کند اشاره می شود:
۱٫ تعیین قوانین و مرزها:
روشن سازی انتظارات:
قوانین و مرزهای واضح و مشخصی برقرار کنید و به کودک توضیح دهید که از او چه انتظاراتی دارید.
ثبات در قوانین:
قوانین باید پایدار باشند و تغییر نکنند. کودک باید بداند که قوانین همواره معتبر هستند و تغییری نمی کنند.
۲٫ ارتباط موثر:
گوش دادن فعال:
به کودک نشان دهید که به صحبت هایش گوش می دهید و او را درک می کنید. این می تواند انگیزه کودک برای گوش دادن به شما را افزایش دهد.
زبان بدن:
از زبان بدن مثبت و ملایم برای برقراری ارتباط با کودک استفاده کنید تا او احساس امنیت و توجه کند.
۳٫ تشویق و پاداش دهی:
جایزه و تشویق:
وقتی کودک به حرف ها و دستورالعمل ها گوش می دهد و رفتار مطلوبی دارد، او را تشویق کنید و به او جایزه بدهید. تشویق می تواند به شکل کلامی (تشکر و تحسین) یا مادی (جایزه کوچک) باشد.
تجلیل از موفقیت ها:
موفقیت ها و پیشرفت های کودک را تجلیل کنید تا او بداند که رفتار خوبش دیده می شود و ارزشمند است.
۴٫ محدود کردن زمان های منفی:
پرخاشگری و جریمه:
از تنبیه های فیزیکی و پرخاشگری خودداری کنید. این رفتارها معمولا کارآیی زیادی ندارند و می توانند رفتار منفی را تشدید کنند.
زمان های استراحت:
به جای تنبیه، می توانید از زمان های استراحت برای کنترل رفتار کودک استفاده کنید. این به کودک فرصتی برای آرام شدن و فهمیدن اشتباهاتش می دهد.
۵٫ مدیریت زمان:
زمان بندی:
برنامه ریزی دقیق برای فعالیت ها و وظایف روزانه کودک به او کمک می کند تا انتظارات را بفهمد و از برآورده کردن آن ها مطمئن باشد.
تکرار و تمرین:
تکرار و تمرین دستورات و فعالیت ها به کودک کمک می کند تا به آن ها عادت کند و درک بهتری از وظایف خود داشته باشد.
۶٫ الگوی مثبت:
رفتار الگو:
خودتان الگوی مثبتی باشید و رفتارهای خوب را نشان دهید. کودکان بیشتر از این که صحیح و غلط بودن کلامی را بفهمند، از مشاهده رفتارهای دیگران یاد می گیرند.
حل مسئله:
همراه با کودک به حل مسائل بپردازید و نشان دهید که چگونه می توان به صورت همکارانه و مؤثر مسائل را حل کرد.
۷٫ تقویت استقلال:
دادن مسئولیت ها:
دادن مسئولیت های کوچک به کودک احساس مهم بودن و استقلال می دهد و به او انگیزه بیشتری برای پیروی از قوانین می دهد.
انتخاب های محدود:
به کودک امکان دهید که در برخی مواقع خود انتخاب کند. به عنوان مثال، انتخاب بین دو لباس یا دو فعالیت. این استقلال کودک را تقویت می کند.
۸٫ فهم انگیزه های کودک:
شناخت نیازها:
شناخت نیازها و انگیزه های کودک به شما کمک می کند تا بهتر از رفتارهای او درک کنید و راه های بهتری برای رسیدگی به آن ها پیدا کنید.
تعامل عاطفی:
عامل عاطفی مؤثر با کودکان نقشی حیاتی در رشد عاطفی، اجتماعی و شناختی آن ها ایفا می کند. ارتباط عاطفی قوی نه تنها به بهبود رفتار و تطابق کودک کمک می کند، بلکه باعث ایجاد احساس امنیت، اعتماد به نفس و شادی در کودک می شود.
اشتباهات والدین در تربیت فرزندان:
اگر شنیده باشید می گویند تربیت فرزند از خودش مهم تر است. زیرا بر آینده او بسیار تاثیر می گذارد و اشتباهات والدین، هرچند ناخواسته، می توانند تأثیرات منفی بر رشد و توسعه کودک داشته باشند. شناخت و اجتناب از این اشتباهات می تواند به والدین کمک کند تا تربیت بهتری برای فرزندان شان ارائه دهند. در زیر به برخی از اشتباهات رایج والدین در تربیت فرزندان اشاره شده است:
۱٫ تکبر و کنترل بیش از حد:
کنترل شدید:
اعمال نظارت بسیار محدودکننده و کنترل شدید بر همه جنبه های زندگی کودک می تواند باعث احساس ضعف، بی اعتمادی و کاهش استقلال کودک شود.
تعیین مسیر زندگی:
انتخاب های مهم زندگی مانند مدارس، رشته های تحصیلی و فعالیت های فوق برنامه بدون مشارکت کودک می تواند باعث احساس نارضایتی و تنش شود.
۲٫ عدم توجه کافی:
زمان ناکافی با کودک:
نبود وقت کافی برای بودن با کودک و گوش دادن به او می تواند احساس کم ارزش بودن و نادیده گرفته شدن را در کودک ایجاد کند.
بی توجهی به نیازهای عاطفی:
عدم توجه به نیازهای عاطفی کودک و نادیده گرفتن احساسات او می تواند اثرات منفی بر سلامت روان و توسعه عاطفی کودک داشته باشد.
۳٫ تنبیه و پرخاشگری:
تنبیه فیزیکی:
استفاده از تنبیه های فیزیکی نه تنها ناکارآمد است، بلکه می تواند باعث ترس، تنفر و حتی مشکلات رفتاری در کودک شود.
فریاد زدن و تهدید:
بیان کلمات تند و تهدیدآمیز، فریاد زدن و پرخاشگری های لفظی می تواند عواقب جدی بر روحیه و اعتماد به نفس کودک داشته باشد، که در این رابطه کتابی به نام تربیت بدون فریاد برای والدین نوشته شده است.
۴٫ ثبات نداشتن در قوانین:
دوگانه بودن قوانین:
تغییر مکرر قوانین یا تناقض در اجرا و اعمال قوانین می تواند کودک را گیج کرده و نظم و انضباط را کاهش دهد.
عدم پیگیری:
عدم پیگیری و اعمال نکردن قوانین به صورت منظم باعث کاهش اهمیت قوانین در چشم کودک می شود.
۵٫ تبعیض و مقایسه:
مقایسه با دیگران:
مقایسه مداوم کودک با همسالان، خواهر و برادران یا دیگر کودکان می تواند به کاهش اعتماد به نفس و احساس کمبود منجر شود.
تبعیض:
تبعیض و برخورد ناعادلانه با فرزندان می تواند باعث ایجاد تنش و ناسالم بودن روابط خانوادگی شود.
۶٫ عدم تشویق و تقدیر:
نبود تشویق:
عدم تشویق و تقدیر از موفقیت ها و تلاش های کودک باعث کاهش انگیزه و اعتماد به نفس او می شود.
تمرکز بر انتقاد: تمرکز بر اشتباهات و انتقادهای پی در پی می تواند کودک را از تلاش بیشتر منصرف کند.
۷٫ عدم تعیین حد و مرز:
بی قانونی:
نبود حد و مرز و قوانین مشخص می تواند به بی نظمی و رفتارهای ناپسند کودک منجر شود.
عدم پیگیری قوانین:
عدم پیگیری مداوم قوانین و مرزها به کودک نشان می دهد که قوانین مهم نیستند.
۸٫ مدیریت نامناسب هیجانات:
عدم آموزش مدیریت هیجانات:
ناتوانی در آموزش کودک برای مدیریت هیجانات خود می تواند باعث مشکلات عاطفی و رفتاری در آینده شود.
بی توجهی به هیجانات کودک:
نادیده گرفتن هیجانات و احساسات کودک باعث کاهش توانایی او در ابراز و مدیریت احساسات می شود.
۹٫ فقدان الگوهای مثبت:
الگوهای رفتاری نامناسب:
رفتارهای نمونه منفی یا الگوهای رفتاری ناپسند والدین می تواند تاثیر منفی بر رفتار و نگرش کودک داشته باشد.
تناقض در گفتار و عمل:
کودک باید در والدین الگوهای مثبت و هماهنگ در گفتار و عمل مشاهده کند.
پایان
اگر می خواهید در آینده فرزندی مودب و اجتماعی داشته باشید، باید اهمیت ویژه ای به تربیت آن ها بدهید. اگر فکر می کنید که در این زمینه ضعیف هستید و اطلاعات کافی ندارید و یا از پس کودکان تان بر نمی آیید و برای تان تحمل رفتارهایش سخت شده، حتما مطالعه خود را در زمینه کتاب های تربیتی بالا ببرید. زیرا تاثیر بسیاری در رفتار شما و تربیت فرزندان تان دارد.
